SIEBENGEWALD - Op vrijdag 1 maart ging het NK bandstoten van start bij Abc ’t Töpke in het mooie plaatsje Siebengewald. Alvorens de eerste caramboles gemaakt werden was er aandacht voor het behaalde ereklasse schap in het libre Van Robert Prakke. Een formidabele prestatie waarvoor hij dan ook terecht even in het zonnetje werd gezet.
In poule A werd een sterk en constant spelende Leo Koomen de terechte winnaar met een gemiddelde van 6.75. De altijd sterk spelende Micha van Bochem vergezelde hem naar de finale poule.
In poule B werd Jos Bongers overtuigend winnaar. Hij eindigde dan ook ongeslagen bovenaan. De overige spelers van deze poule bleven qua punten dicht bij elkaar en was dat niet genoeg om Jos te vergezellen naar de finalepoule.
In poule C werd de sterk spelende John van der Stappen op moyenne groepswinnaar en bleef daarbij de altijd gevaarlijke Gert van Beek voor. Helaas miste Gert net de finale poule.
In poule D werd de technisch zeer verzorgd spelende Wiel van Gemert overtuigend groepswinnaar. Helaas moest Dennis Timmers in deze poule ziek afhaken.
Op zondag werden de acht beste bandstoters van dit toernooi verdeeld over twee poules om uit te gaan maken wie de uiteindelijke winnaar zou gaan worden.
In poule A wist Raymund Swertz ongeslagen de finale te bereiken en werd hij in deze poule gevolgd door John van der Stappen (2e) Micha van Bochem (3e) en Wiel van Gemert (4e)
In poule B lag alles dicht bij elkaar zowel wat betreft de punten als het moyenne. Uiteindelijk bereikte Jos Bongers nipt de finale gevolgd door Michel van Silfhout (2e) titelverdediger Gert Jan Veldhuizen (3e) en Leo Koomen (4e)
In een meer spannende dan goede finale (zie de video bovenaan het artikel) met sterke en minder sterke fases pakte good old Jos Bongers de titel ten koste van Raymund Swertz.
De organisatie was in handen van ’t Töpke en onder leiding van Toon en zijn geweldige club vrijwilligers was het weer goed toeven in Siebengewald. Wat zeker niet onvermeld mag blijven is dat het hele toernooi onder leiding stond van de voortreffelijke wedstrijdleider Wiel de Mulder.
Het was al met al een podium om van te watertanden, vorige week bij het NK Bandstoten Groot: goud voor good old Jos Bongers, zilver voor klassiek fenomeen Raymund Swertz, en brons voor veelwinnaar Michel van Silfhout. Hoe kijken deze klassieke toppers terug op dit NK?
Eerst even kort over bandstoten, wat voor zoveel spelers het tweede of derde spel van voorkeur lijkt te zijn, maar voor slechts weinig spelers het eerste. Kunnen jullie twee of drie zinnen aangeven hoe een librist zich moet aanpassen als hij gaat bandstoten?
JB: Een belangrijk aspect: bij het bandstoten vergen enkele oplossingen andere inzichten t.o.v. het libre. Met libre kun je met een oplossing over band naar het midden van de tafel gaan. Dit is wat je met het bandstoten uit de weg moet gaan. Zal een librist met bandstoten zich verder willen ontwikkelen, dan is enige kennis van driebanden een must. Seriespel, dan wel opbouw bij het bandstoten zou je als een verlengstuk van het kader en libre kunnen zien.
MvS: Een librist moet in de regel iets minder goed verzamelen dan gebruikelijk, omdat er altijd een bandje meegepakt moet kunnen worden. Liggen de ballen in een mooie positie dan kun je verder op zoek naar de ideale positie. Stapje voor stapje dus.... Voor mij is de ideale positie dat één bal in de hoek ligt, mijn bal iets uit de hoek en de derde bal ook iets uit de hoek. In die positie kunnen veel punten gemaakt worden.
"Met libre kun je met een oplossing over band naar het midden van de tafel gaan. Dit is wat je met het bandstoten uit de weg moet gaan"Jos Bongers
En, in twee of drie zinnen hoe een driebander zich moet aanpassen als hij gaat bandstoten?
JB: Als een driebander enige klassieke achtergrond heeft (kader met name) dan zal bandstoten hem ook goed vergaan. Iemand die vanaf dag één alleen maar met driebanden is bezig geweest, en bijvoorbeeld een moyenne van 10 Libre of kader heeft gespeeld, zal nooit een topper in het bandstoten worden.
RS: Bandstoten is een moeilijk spel. Veel spelers vinden het leuk om te doen én een uitdaging. De libre én driebanden spelers spelen band vaak met te veel snelheid van de ballen. Daarmee verlies je veel controle. Tip; probeer een rustig tempo te spelen waardoor je de kans op een serie vergroot.
MvS: Een driebandenspeler zal op een zeker moment risico moeten nemen om de ballen goed te verzamelen. Je kunt nauwelijks grote series maken als de ballen steeds midden op de tafel liggen. De kleine gevoelige trekstootjes of kopstootjes zijn voor veel driebandenspelers lastig, omdat ze die niet vaak spelen. Tevens staat er druk op die posities, want gaan die fijne balletjes mis, dan kan de tegenstander profiteren.
"Mijn niveau was oké maar niet hoogstaand en dan ben je te kloppen. Jos was in de finale beter. We kregen het spel niet onder controle door veel scheve posities"
Raymund Swertz
Dit event was bandstoten groot, terwijl de meeste clubspelers bandstoten op de kleine tafel. Maakt dit voor spelers van jullie niveau nog veel verschil, en zo ja in welk opzicht/op welke momenten?
JB: Spelers van een bandstoten niveau op de kleine tafel hebben niets te zoeken op de matchtafel. Voor ons/mijn niveau doet het afbreuk aan het totaalbeeld van zo'n toernooi.
RS: Wij spelen op de matchtafel. Natuurlijk is bandstoten op een kleine tafel makkelijker… het is kleiner, dus daarmee ook eenvoudiger.
MvS: Maakt enorm veel verschil! Bandstoten op de grote tafel is veel moeilijker, omdat de afstanden tussen de ballen veel groter zijn en je er in de hoeken niet altijd goed bij kunt. Het is daardoor veel moeilijker de ballen onder controle te krijgen/houden.
Kunnen jullie terugblikken op jullie eigen event. Wat ging goed, wat ging minder, welke momenten waren cruciaal, etc.?
JB: Ik kan er natuurlijk op een prettige manier op terug kijken. Cruciaal was natuurlijk de wijze waarop ik de finale op moyenne wist te bereiken.
RS: Mijn toernooi ging niet echt geweldig. Mijn niveau was oké maar niet hoogstaand en dan ben je te kloppen. Jos was in de finale beter. We kregen het spel niet onder controle door veel scheve posities.
MvS: Tja, lastige vraag. Ik heb een raar toernooi gespeeld, waarbij ik goede momenten met hele slechte heb afgewisseld. Ik kwam uiteindelijk slechts 5 caramboles te kort voor de finale, dus al met al was het nog niet zo slecht.
"Bandstoten op de grote tafel is veel moeilijker, omdat de afstanden tussen de ballen veel groter zijn en je er in de hoeken niet altijd goed bij kunt. Het is daardoor veel moeilijker de ballen onder controle te krijgen/houden"
Michel van Silfhout
Nog iets wat we zijn vergeten te vragen?
JB: Verder niets vergeten te vragen. Wel een mededeling van mijn kant ten overvloede. Ereklasse toernooien verdienen mijns inziens een Ereklasse-waardig predicaat. Met een open karakter als dit, ook bij het kader en libre, wordt dat predicaat nooit bereikt. Terug naar toernooien met minder spelers, maar wel met een acceptabel niveau.
Alles over het NK Bandstoten Groot:
www.knbb.nl/agenda/nk-bandstoten-groot-0
Verslag: Piet de Jongh
Interview met podium: KNBB
Foto’s: Jan Rosmulder/De Biljart Ballen Krant
Video: BiljartFred YouTube