KNBB: toekomst of toekomstig verleden?
Dat lijkt een vreemde aanhef , maar is een vraag die regelmatig bij mij opkomt. Immers, gaan wij ervan uit dat iemands biljartleven veertig jaar duurt, dan betekent dat een jaarlijks ledenverlies van twee-en-een-half procent. Zo'n zeven-a-achthonderd mensen moeten dus ieder jaar lid worden, willen we gelijk blijven.
Hoe ging dat vroeger ? Toen het biljartspel, dat in sociéteiten is ontstaan, populair begon te worden, begonnen op een gegeven moment de kasteleins de commerciéle mogelijkheden te zien. En na de oorlog, toen de mensen meer geld en vrije tijd kregen, stond in haast ieder café een biljart. Op de vrije zaterdagavond werden er tal van spelletjes gespeeld zoals tien over rood, kurken en honderden met vier ballen. Zodoende had van de jongens van een jaar of twintig zo'n zeventig- á-tachtig procent wel enige ervaring met het biljartspel. Later, als ze dan vaak een gezin hadden , maar toch wel zin in een avond ontspannen met vrienden, werden ze dikwijls lid van een biljartvereniging. Onder hen waren er dan die het biljartspel als een serieuze sport gingen beoefenen en door middel van training een hoger niveau bereikten. Kinderen van biljarters kwamen vaak spelenderwijs met de biljartsport in aanraking.
Hoe gaat het nu? Door veranderde economische omstandigheden, waardoor duurder geworden vierkante meters meer geld moeten opbrengen, zijn zeer veel biljarts verdwenen. Nu moeten we aktiviteiten ontplooien om mensen, groot en klein, in aanraking te brengen met biljarten. We moeten mensen inzetten om basistechnieken aan te leren die vroeger spelenderwijs opgedaan werden. Voor ieder jeugdlid zijn twee volwassenen nodig voor vervoer en begeleiding. Dat is op de duur niet vol te houden.O, er zijn wel initiatieven om leden te werven. En er wordt veel moeite gedaan om talenten op te sporen en te begeleiden. Daar schort het niet aan.
Maar dat is als het dak van een huis. Dat dak heeft muren en een fundering nodig. Zoals het voetbal niet kan bestaan zonder straten en pleintjes, de schaatssport niet zonder ijs in de sloten. Een bestuurder heeft enkele malen de term "spelletjesbond"gebruikt. Een buitengewoon treffende benaming voor het overgrote deel van onze bond. Dat deel van de biljarters vormen de fundamenten en muren. We zien een verschuiving naar poolbiljart, dat door zijn niet zo grote afmeting makkelijk plaatsbaar is. En uitermate geschikt om met een hele groep te spelen.
Kunnen wij dat tij keren ? Ik denk het wel, al is er een omslag in ons denken voor nodig. Carambolebiljarten heeft veel potentie. Maar we moeten die spelletjes in ere herstellen.
Er zouden biljarttafels ontwikkeld moeten worden van weerbestendig materiaal zoals beton of kunststof . Die kunnen overal geplaatst worden waar kinderen spelen zoals sportterreinen en campings enz. Er kunnen lichtgewicht ballen worden ontwikkeld met een rubber coating en keu's van lichtmetaal of kunststof . Zo kunnen jeugd en jongeren spelenderwijs enig balvaardigheid opdoen en wij kunnen onze vrijwilligers dan inzetten voor verdere uitbouw.
Tekst: Piet Verhaar (column uit 2005 voor BiljartTotaal, onverkort/ongewijzigd geplaatst)